KAMERA!

ÇOCUK- Baba ben bugün 8 kere su içtim.

BABA- Aferin oğlum, ama bunu her gün yapman lazım.

YÖNETMEN- KESTİK!

BABA- Ne, n’oldu?

YÖNETMEN- Beyefendi, çocuk zaten iyi bir şey yaptığını beyan ediyor. Bunun üzerine illa çıtayı yükseltip, başarısını küçültmenize ihtiyaç yok. “Ama” kullanmamaya çalışın.

BABA- Tamam, anlıyorum.

YÖNETMEN- Tekrar alalım. Kamera!

ÇOCUK- Baba ben bugün 8 kere su içtim.

BABA- Aferin oğlum, ben de 8 bardak su içiyorum her gün, çok iyi bir ş…

YÖNETMEN- KESTİİİK!

BABA- Yine mi olmadı?

YÖNETMEN- Yine olmadı. Çocuk size kendi başarısını anlatıyor, siz kalkmış onu kendi mükemmeliğinizle eziyorsunuz. Ona ne, bize ne sizin kaç bardak içtiğinizden. Mevzu çocuğun eylemi.

BABA- Ama hani onaylamak istedim, örnek olarak.

YÖNETMEN- Ya siz onun önünde su için, o gerisini halleder.

BABA- Peki.

YÖNETMEN- Bir sonraki sahneyi deneyelim, buna bir ara verelim.

…………….

ÇOCUK- Baba ben büyüyünce doktor olucam.

BABA- Aaa çok ilginç, ama doktorlar çok çalışırlar, yorulmaz mısın? Daha kolay bir iş seçebilirsin belki hı?

YÖNETMEN- KESTİK!

BABA- Ben onu doğru yönlendirip aslınd…

YÖNETMEN- Beyefendi, çocuk 5 yaşında, doktor olmasına daha çok uzun zaman var. Niye hemen engel ve zorlukları vurguluyorsunuz?

BABA- Ama hani ben onun daha eleştirel düşünmesini şeyederek sorgulamak önemli yani o açıdan aslında yani.

YÖNETMEN- Saçmaladınız.

BABA- Evet… Bir sonraki sahneye geçsek olur mu? Bunu ben şimdi bi kafada şeyedeyim, anladım mevzuyu, hani kafada tam otursun o arada.

YÖNETMEN- Okey.

…………….

ÇOCUK- Baba ben bugün oyuncağımı Mertberkcan’la paylaştım.

BABA- Süpersin. Paylaşmak çok önemli bir şey yavrum, hepimizin paylaşması lazım. Sen de paylaş.

YÖNETMEN- STOP be yaa KESTİK!

BABA- Ama kendimden bahsetmedim, takdir ettim bilakis.

YÖNETMEN- Niye öğüt veriyorsun?

BABA- Ben mi?

YÖNETMEN- Evet sen.

BABA- Öğüt? Eee, yani.

YÖNETMEN- Su sahnesine dönelim.

…………….

ÇOCUK- Baba ben bugün 8 kere su içtim.

BABA- Afiyet olsun oğlum.

YÖNETMEN- Harika!

BABA- Ehehe, paylaşmayı da yapalım, anladım onu da.

YÖNETMEN- Kamera!

…………….

ÇOCUK- Baba ben bugün oyuncağımı Mertberkcan’la paylaştım.

BABA- Aferin, muck.

YÖNETMEN- İşte bu!!! Doktor sahnesini de yapabilecek misiniz?

BABA- Feriştahı gelsin, coşmuş durumdayım!!! Lelelelelele!

…………….

ÇOCUK- Baba ben büyüyünce doktor olucam.

BABA- Aaa çok ilginç, neler yapıcaksın doktor olunca?

ÇOCUK- Ameliyatçı olucam.

BABA- Ooo, nasıl ameliyatlar yapacaksın?

ÇOCUK- Hayvanları da ameliyat edicem.

BABA- Ama ona veteriner denir, sen doktor olucaksan senin, …

YÖNETMEN- STOOP.

BABA- Tamam tamam çok pardon.

YÖNETMEN- Ok, hayvanları da ameliyat edicem’den sonra devam edelim.

BABA- Mesela hangi hayvan?

ÇOCUK- Köpekbalığı, at, köpek. Bi de arı!

BABA- İlginç. Köpekbalığı tehlikeli, pardon çok pardon, öhöms, köpekbalığına ne ameliyatı yapacaksın?

ÇOCUK- Dişlerini çekicem, kimseyi ısırmasın.

BABA- Hmm..Anlıyorum.

YÖNETMEN- KESTİK. Bu güzeldi.

BABA- İyiydi di mi? Ben de öyle hissettim. Zaten ben aslında çok yapmıyorum böyle şeyleri, ilk başlarda çok heyecanlandım.

YÖNETMEN- Olur öyle, teşekkürler.

BABA- Aslında hep görüyorum yani, mesela çocuk bişey söylüyo, anne baba hemen kendinden bahsediyor filan, çok komik di mi yaaani. Bi de, …

YÖNETMEN- Beyefendi çekimler bitti.

BABA- Ha? Haa. Okey, tamam.

YÖNETMEN- …

BABA- …

YÖNETMEN- İsterseniz siz çıkın, diğer ebeveynler bekliyor.

BABA- Çıkayım tabi… Şey…

YÖNETMEN- Bir sorunuz mu var?

BABA- Evet evet. Şey… Sizce ben iyi bir babayım di mi? Yani, iyi bir baba mıyım?

YÖNETMEN- Süpersiniz.

BABA- Aa gerçekten mi, oha o kadar mı iyi, ihihihihihi.

YÖNETMEN- Sizi dışarı alabilir miyiz?

BABA- Hemen… Oğluuum, bak yönetmen amca babana ne dediii, süpermişim ben, vıdı vıdı vıdı…