Anne kendine yeni bir güneş gözlüğü alır.
Ertesi gün çocuk bunu görür.
O da ister tabi ki.
Ama onun bir tane vardır?
Hayır’dır, o gözlüğün camları çizilmiştir.
Valla kusura bakmasındır, yeni gözlük mözlük alınmayacaktır.
Alınacaktır!
Alınmayacaktır!
Alınacaktır!
Ya alınmayacaktııııır!!!
A-lı-na-cak-tıııır!!!
A-lın-ma-ya-cak-tııııır!!! YETER ARTIK!
(Sessizlik)
Alınacak.
Hayır, üzgünüm, alınmayacak.
Alınacak.
Şimdi nereden alacağız allah aşkına, plajdayız.
Gözlükçüye gidilsin?
Hayır.
Gidilecek.
Gidilmeyecek.
Gidilecek.
Gİ-DİL-ME-YE-CEEEEK
GİDİLECEEEK
Gözlükçü yok burda!
Şurda var ama.
Var mı hakkaten? Varmış. Evet.
Gidilecek.
Ay tamam hadi kalk yürü of ya of gidelim gözlükçüye.
Tamam.
Ama gözlükçüde çocuk gözlüğü yoksa, almayacağız tamam mı.
Tamam.
(…)
Merhaba gözlükçü teyze, çocuk gözlüğü var mı?
Yoktur.
Teşekkürler teyzecim. Kapak olmuş mudur yavrum sana da?
Başka gözlükçüye gidilmelidir.
Başka gözlükçü yoktur.
Vardır.
Yoktur.
Vardır.
YOKTUR DEDİM YOOOOOOK!!!!
VARDIIIIIIIR!!!!
…
Ne çocuk vazgeçer, ne de gözlük alınır.
Tam dikkat başka yere yönlendirildi diye sevinilirken, bumerang geri döner.
Gözlük alınacaktır.
Bu yaklaşık bir buçuk saat sürer.
…
En son öğle yemeğine oturulur.
Çocuk devam etmektedir.
Gözlük.
Artık cinnetin nefesini ensesinde hisseden ebeveyn alır bir kağıdı ve kağıttan gözlük yapar.
Al ulan al’dır. Al sana gözlük’tür.
Çocuk bakar.
Gülümser.
Ve yehhhuuu diye atlar kağıttan gözlüğün üstüne.
İki gündür gözünden çıkarmamaktadir.
Hatta gerçek gözlük gibi katlanıp kutusuna konmaktadır.
…
Hikaye bundan ibaret.
Düşünüyorum da, biz bazen bir şeyleri feci kaçırıyoruz, ıskalıyoruz.
Olay çok başka ama anlayamıyoruz.
Çok mu ciddiye alıyoruz…
Kağıttan gözlük lan?
Takınca durmuyor, durunca önünü göremiyor????
Peki mesele gözlük değilse NE????
Şekeri düşmüştü de yemek yiyince kendine mi geldi?
Bilinmemektedir.
Bilinememektedir…
baba olmak zor iş kardeşim ;) 
Çok ilginç, biz de böyle bir süreci 2 yıldır yaşıyoruz kızımla. Şuan 6 yaşında 4 yaşında başkalarında gördüğü ( özellikle bende ve yakın kız arkadaşlarında )ki şeyleri isteyip de olmayacağını anladığında ciddi krizler yaşıyorduk. ( tıpkı sizinki gibi ) bir seferinde yine böyle bir şeyi tutturdu, hatta gece geç vakitti, uykusuzdu biz hemen tabii eşimle bu çocuğu bu saate kadar uyutmazsak böyle olur vs diye kendimizi yedikten sonra eve geldiğimizde bir baktık kendi kendine çeşitli malzemelerle istediği şeyin hemen hemen aynısını yapmış sonra da huzurla uyuyakalmış. Biz tabii şoke olduk, nassı yani, neyi ıskaladık biz diye:) O zamandan beridir de böyle bir şeyde aklı kalınca ( ki artık yaşla beraber daha azaldı bu durum ) hooop en kısa sürede kendisi yapıyor ve huzura eriyor, biz de şaşkınlıkla seyrediyoruz hala. Bakalım sizde durum nasıl gelişecek? Merakla takipteyiz…
Aynı şoku yaşayanların olduğunu bilmek güzel 🙂 valla ben gidebildiğim kadar kağıttan devam edicem, yaşasın origami!
1. Ben israra cevap vermiyorum. Birseyi bir kez soylerim. Ikincide bakıyorum yuzune.
“Gozluk istiyorsun?”
(EVET)
“ben ne dedim?”
( hayir)
“Neymis?”
(Peki)
Tutturmaya çare oluyor.
2. Bir gozluk varsa ikinciyi almiyorum. Ya ilkini ve birseyi daha freecycle’a verecek (minimalizm geregi 1 yeniye karşılık 2 eski verilir bizde) ya da para biriktirip alacak. Bir bolum kitap okur, bulasik makinesini bosaltir, ozet yazar,2 sayfa test cozer… artik ne istersem… alin teriyle aldigi kiymetli oluyor. Ya da isterken insafli istiyor.