MİNİK MUHABBETLER – 1

CEM- Günaydın. N’aber abi?
BARAN- N’olsun abi, sana da günaydın. Erkencisin?
CEM- Annem bu sabah bir yere yetişecekti, beni biraz erken bıraktı o yüzden.
BARAN- Anladım… Beni de babam bıraktı bu sabah, annem benden şifayı kapıp yamuldu, evden çıkamıyor. N’aptınız dün akşam?
CEM- N’apıcaz abi, hep aynı şey. Burdan çıktık eve gittik, yine tututturdu annem, illa uyuyacaksın diye. Kadına istemiyorum diyorum, ama yok, takmış bi kere kafaya. Deli gibi tepiştik.
BARAN- Ee? Uyumadın mı?
CEM- Yok be, uyudum. Geçen Ceren anlatıyordu ya, arada bir anne babanın istediğinin olduğuna inanmaları kişilik gelişimleri için önemliymiş diye. Ama geç uyudum tabi, ondan sonra sabahlar olmadı.
BARAN- Valla ben artık uyku olayına kasmıyorum. Bi de alıştım, eve gidince iyi bir kestiriyorum.
CEM- Nasıl yani, beleşe mi yapıyorsun?
BARAN- Yok lan, manyak mısın. Güzel uyuyunca televizyon seyredebiliyorum bi saate yakın hehehehe, öyle anlaştık.
CEM- Yavşaak.
DEFNE- Günaydıııın, naberler?
BARAN- İyilik kız senden?
DEFNE- Benden de. Dün yeni bir dizi keşfettim arkadaşlar mutlaka seyretmelisiniz.
CEM- Sünger Bob’mu?
DEFNE- Ha evet Sünger Bob… Manyak mısın arkadaşım, Sünger Bob artık klasik sayılır. Yeni keşfettiğim dizinin adı Yalan Dünya. Dün babamla annem akşam dışarıda sürtmeye gittiler de anneannem baktı bana. O da heralde bu dizinin manyağıymış, akşam ben uyumadan önce açtı, beraber seyrettik.
BARAN- Yalan Dünya ne ya? Ben hiç duymadım bunu, konusu ne?
DEFNE- Bilmiyorum ama komik galiba, habire güldü anneannem. Ben de onu taklit ettim. Böyle bir sürü adam kadın var, konuşuyorlar, bağırıyorlar, gülüp ağlıyorlar ama surat ifadeleri filan yarıyor. Hele bir tanesi var ağlayınca aynı annem hahaha…
CEM- Bi dakka ya, çizgi film değil mi?
DEFNE- Hayır canım bildiğin gerçek insanlar
CEM- Ohaaa. Bizimkiler hayatta seyrettirmez.
BARAN- Onu boşverin de, dün Emre’yle Aslı’yı gördünüz mü?
DEFNE- Eveeet, Emre bütün oyun hamurunu Aslı’ya verdi.
BARAN- Aslı’da alıp fırlattı yalnız. Emre tam platonik takılıyor.
CEM- O yüzden mi ağlıyordu o?
BARAN- Büyük ihtimalle…
DEFNE- Bugün gelmemiş Emre, bunalımda filan mı acep?
CEM- Hastadır kesin. Üç gün önce Baran bana hastalığını bulaştırmıştı, ben de Emre’ye bulaştırdım dün. Ama sanırsam biri daha yanlışlıkla Emre’ye bulaştırmış. Defne sen ne zaman hasta olacaksın?
DEFNE- Ben geçen ay ilk hasta olandım, bu ay en son olucam. Artık heralde Emre bulaştırır bana da. Kimse kaldı mı başka?
BARAN- Benim bildiğim hayır. Ben anneme bile bulaştırdım, bi tek babam kaldı. Yalnız aklınızda bulunsun öksürük bu sefer çok zor geçti.
CEM- Hadi yaa, ben çok öksürünce kusuyorum bazen. Kusunca çok bi b*kta yedirmiyorlar, aç aç geziyoruz ondan sonra. Tam rezillik.
DEFNE- Off, ben bu hastalıktan sonra bahara kadar başka yok sanıyordum.
BARAN- Valla hiç heveslenme, yolda daha en az iki üç salgın daha var diyorlar.
CEM- Valla öksürük kötü ama ben o çilek aromalı öksürük şurubunu içtikçe sıkıntı yok. Acayip sardım naneye, bi de tatlı kafa yapıyor anlatamam. Geçen biraz fazla kaçırdı babam ayarlayamadığı için. Böyle lego traktörüm var bi tane. Bi baktım sürücü lego adam direksiyondan kafayı soktu, hoop, motordan çıktı. Sonra koştu koştu televizyonun içine atlayıp kayboldu. O ne laaan diye bi saat güldüm. Sonra yerde uyuya kalmışım.
BARAN- Manyaksın. Bugün derste ne var?
DEFNE- Yeni bir şarkı öğrenip, renkli kağıtlardan kopardığımız parçalarla balık yapacakmışız.
CEM- Ben baydım el işinden yaa, Yaz gelse de dışarıda oynasak artık. Yapıyoruz yapıyoruz afedersin bu k*çımın sanat eserlerini, ondan sonra anneler babalar aaaa oooo bu yaşta nasıl yapmış bunuu, çook yetenekliii bana çekmiiş, hayır banaa, yapıyorlar. Yemin ederim odamın iki duvarı komple kaplandı. Bazıları o kadar kötü ki, ne olduğu bile anlaşılmıyor. Ama neymiş, beni teşvik etmek için bunlara değerli kağıt muamelesi yapmaları gerekiyormuş filan falan.
DEFNE- Valla ben seviyorum el işini, zevkli oluyor.
BARAN- Bana farketmiyor. Bu arada haftaya Pedagog-Veli toplantıları varmış yine.
DEFNE- Yapma bee. Desene yine başlicak bizimkiler triplere. Yok, Defne o kalemin kapağını attığın yerden almanı istiyorum, bu benim için önemli.
CEM- Cem annene vurman hiç hoş değil, bunu bir daha yapmanı istemiyorum tamam mı? hehehe
BARAN- Hehehe, sen n’apıyorsun baban böyle deyince?
CEM- Bi daha vuruyorum anneme ehehehe
BARAN- Ahahaha. Ben yeni bir taktik buldum, babamla top gibi oynuyorum. Eve geliyo mesela, böyle bi cilveler oyunlar yapıyorum. Tam gel seni bi öpiyim diyor, HAYIIER GİİİT, diye bağırıyorum. Hemen çıkarıyor alt dudağı, hassas bizimkisi. Gel gel kıyamam diye yaklaştırıyorum, tam geliyor, çaaat ağzına bir fiske. Bi keresinde sinirden ağlamaklı olmuştu. Ya da ayakkabımı babam giydirsin, diyorum. Tam giydirecek, hayır hayır sen diiil, annem giydirsin diyorum, annem giydirirken, babaaa, baba giydirsin diye ağlıyorum, böyle devam ediyorum…
DEFNE- Çok hayvansın sen de. Bigün patlatırsa ağzına bi tane görürsün.
BARAN- Zor. En fazla ayakkabıyı fırlatıp, küsüp gidiyor. Yine annem giydiriyor.
CEM- Öğretmen geldi, ders başlıyor arkadaşlar.
DEFNE- Şu senin önündeki kamyonu versene.
CEM- Hayır vermem, benim o.
DEFNE- Ben oynicam versene ya?
CEM- Vermem. Beniiiim!
DEFNE- Beniiiiiim! Çaat!
CEM- ÜüüüeeeeEEEEEEEEE CİYAAAAAAAK
ÖĞRETMEN- Defnecim Cem’e vurman hiç hoş değil, bunu bir daha yapmanı istemiyorum, anlaştık mı?
DEFNE- Offf…tamam…

Yazarın Notu: Bunu yazarken aklıma daha çok minik muhabbet konusu geldi ama uzatmayı sevmiyorum. Başlıktan da anlaşılacağı üzere, bundan bir seri çıkabileceğini düşündüm. Sonra, yok efendim aynı konuda tekrar yazıyor, pili bitti, zorto porto oldu, yamuldu, cin çarptı, allah belasını verdi (abartmayın) diye ahkam kesmeyelim. Yakın gelecekte -artık 3 hafta mı deseem, 3 ay mı deseem- minik muhabbetlerin başka bir bölümünde tekrar buluşmak dileğiyle. Hepinizin gözlerinden öpüyorum, 2013’ünüz geçmiş olsun, 2014’ünüz oleey yihuuuu olsun. Sevgiler… 🙂