Bugün çok güzel bir gün.
Ve ben hiç endişeli değilim.
Ne Cumhuriyet’in elden gittiğinden ne de Atatürk’ün unutulacağından korkuyorum.
Şu anda içeride öğle uykusunda olan oğlum sayesinde.
Bana hayatta verilmiş olan en büyük yetkinin, bir evlat yetiştirebilmek olduğunun farkındayım.
Öyle söylemek hepimizin hoşuna gidiyor, resimdeki gibi, ama ne ben ne de Sarp Atatürkçü olarak doğduk. Hangi bebek herhangi bir inanışla doğar ki?
Ben Atatürk’ü onu sevmem ‘söylendiği’ için sevmedim.
Onu yaptıkları ve düşüncelerinden dolayı sevmeyi öğrendim.
Eşek kadar adam oldum vazgeçmedim.
Bu bir seçim.
Biliyorum ki, eğer ben, beni yetiştiren anne ve babamın yaptığı gibi çocuğuma sorgulamayı, seçim yapmayı, ve düşünmeyi öğretebilirsem, benim oğlumda Atatürk’ü sevmeyi -doğal olarak- seçecek.
Bu benim inancım.
Ama okullarda siliyorlar mı Ata’yı kitaplardan? Ama artık anlatmıyorlar mı ya da kötülüyorlar mı onu? Ama yerine başkasını mı koymaya çalışıyorlar? Ama, ama…
K.çımla gani gani gülerim.
Sarp’ı saymasınlar sakın ‘yozlaştırabileceklerinin’ arasında.
Hatta Sarp’ın çocuğunuda.
Bugün çok güzel bir gün, ve ben hiç endişeli değilim.
Tam tersine, çok umutluyum.
Sarp’ın bayramı kutlu olsun.
baba olmak zor iş kardeşim ;) 
senin gibi düşünen gençler oldukça gözümüz açık gitmeyiz..
Elinize,yüreğinize sağlık..İzniniz olmadan Facebook’ta da paylaştım,bu yazı daha çok, daha çok okunsun istedim ..
ne mutlu Sarp’a ve babasına… ben de kızlarımın Atatürk’ü şimdiden sevmeye başladıkları için çok mutluyum…